ALLIANCE-HELDEN IN DE SCHIJNWERPERS- Deel 4

De romance tussen Hans Rops en Alliance begint in 1984, als de toen achtjarige Hans met zijn gezin verhuist vanuit Zeeuws-Vlaanderen naar Roosendaal. “Ik kwam op een nieuwe school terecht en vriendjes uit mijn klas voetbalden al bij Alliance”, verklaart de inmiddels 44-jarige Rops zijn keuze om op sportpark Kortendijk de kicksen om te binden. “Ik weet nog goed dat ik met mijn vader het Alliance-terrein op kwam wandelen. De eerste persoon die we tegenkwamen was Leo Rijpert, destijds jeugdvoorzitter en iemand die op mij direct een enorme indruk maakte. Bij hem ben ik toen ingeschreven. Leo is en blijft voor mij altijd Mister Alliance.”

Aan zijn jeugdjaren bij de vereniging bewaart Hans louter goede herinneringen. Via de E2 komt hij in de D1 terecht. Vervolgens speelt ‘Ropske’, zoals hij binnen Alliance liefkozend genoemd wordt, in alle hoogste jeugdelftallen en maakt hij deel uit van een talent-  en succesvolle lichting. In de jeugd speelde hij onder andere samen met Rob Penders, die later furore maakte in het profvoetbal bij RBC Roosendaal en NAC Breda. “Maar ook jongens als Martijn van Steenpaal, Ralph van Roessel, Erik-Jan Muurmans, John Siemons en Jurgen La Heijne maakten deel uit van die generatie spelers”, vult Rops aan. “Jongens die later samen met mij het eerste elftal gehaald hebben.”

Met Alliance naar de VS
Wat Rops vooral is bijgebleven van zijn jonge jaren op ‘d’n Bult’, zijn de vriendschappen die hij toen heeft opgedaan. “Met veel van de jongens waar ik toen mee speelde, heb ik nog steeds contact. Dat is enorm waardevol. In de jeugd hebben we ook ontzettend mooie momenten beleefd. Zo speelden we in de C-tjes bijvoorbeeld om het Brabants Kampioenschap. Een ander hoogtepunt was de reis met de B-top onder leiding van trainer Andy van Peer naar de Verenigde Staten. Ik weet nog goed dat het hele team in de Coca Cola-fabriek in Etten-Leur werkte om geld te verdienen om die trip te bekostigen. Uiteindelijk zijn we in Amerika naar New York en Washington geweest en hebben we er zelfs een wedstrijd gespeeld. Al weet ik niet meer tegen wie. Het zijn wel prachtige herinneringen!”

In Alliance 1
Uiteindelijk komt Hans midden jaren ’90 in het eerste elftal van Alliance terecht. In een fase waarin Alliance aan het verjongen is. Andy van Peer wordt trainer van de toenmalige vierdeklasser en veel jonge gasten, waaronder Hans Rops, krijgen een kans in Alliance 1. “Ook dat was een ontzettend leuke tijd”, zo blikt Hans terug. “We waren een hecht vriendenteam, gingen ieder weekend met elkaar op stap en hadden onderling ontzettend veel plezier. Maar op het veld hadden we ook echt een goed elftal en haalden ook een aantal keer de nacompetitie. Helaas is het niet gelukt om te promoveren.”

Uiteindelijk speelt Rops ruim twee decennia lang wedstrijden in Alliance 1. In die jaren beleeft hij vele hoogte-, maar ook een aantal dieptepunten. Rops: “Op sportief vlak was de promotie naar de derde klasse onder Ad Voermans in 2001 fantastisch om mee te maken, evenals het kampioenschap in 2009 met trainer Harold van Zundert.” Onder leiding van laatstgenoemde beleeft Rops tevens het absolute dieptepunt van zijn Alliance-tijd. In september 2009 komt de toenmalige hoofdtrainer namelijk door een auto-ongeluk om het leven. Voor Hans een week van uitersten en om meerdere redenen onvergetelijk. Hij weet het nog als de dag van gisteren: “Harold kwam op een dinsdag om het leven. Drie dagen later trouwde ik en was het groot feest waarbij ook een groot deel van de selectie aanwezig was. Vervolgens zaten we ’s zondags weer bij elkaar om tijdens de crematie afscheid te nemen van Harold. Een bizarre week.”

Het complete plaatje
Voor Hans is voetballen al die jaren veel meer geweest dan alleen presteren op het veld. “Ik hou van voetballen en Alliance vanwege het totale plaatje. De gezelligheid en saamhorigheid in een kleedkamer en in de kantine, het plezier op het veld. Daar haalde ik mijn voldoening uit”, aldus Rops. “Als mensen aan mij vragen wat mijn mooiste herinneringen aan Alliance zijn, denk ik bijvoorbeeld eerder aan trainingskampen met de selectie in de winter dan aan behaalde kampioenschappen of periodes. Samen hard trainen, vervolgens met elkaar op stap tot in de late uurtjes en ’s ochtends weer vroeg uit de veren voor een strandloop.”

De laatste jaren zien we de in Breda woonachtige Rops minder vaak op het sportpark dan voorheen. “Ik tennis nu veel, daar haal ik veel voldoening uit. Maar ik ben én blijf lid van Alliance. Want Alliance is voor mij familie. Daarnaast hou ik door mijn lidmaatschap ook binding met Roosendaal. Ook sluit ik niet uit dat ik in de toekomst in de wintermaanden nog wedstrijden in een lager elftal ga voetballen als er een leuk team is waar ik bij aan kan sluiten. Maar alleen bij Alliance. Mijn club.”